De geheimen achter vrouwelijke hygiëneproducten

Dit is een moeilijk onderwerp omdat niemand hierover praat. Zelfs wanneer moeders producten voor hun dochters kopen hopen ze dat de dochters de aanwijzingen zullen lezen in plaats van vragen te stellen. Als er gesproken wordt over het gebruik van de vrouwelijke sanitaire producten dan gebeurt dit ‘achter gesloten deuren’, zonder pottenkijkers en zeker zonder jongens.   

Een bespreking over wat er precies in de sanitaire producten zit, welke gifstoffen ze bevatten, wat de risico’s en gevaren zijn daar wordt – helaas – absoluut helemaal geen aandacht aan besteed. 
Je huid is je grootste orgaan; het is ook het dunste en meest permeabele orgaan. Voor vrouwen is dit de huid rond het delicate vaginale gebied. Elke stof die in contact komt met de huid kan in het lichaam worden opgenomen, rechtstreeks in je bloedbaan. Je spijsvertering is zodanig ontworpen om stoffen te verwerken en je lichaam te ontdoen van potentiële gifstoffen. Wanneer iets door je huid wordt geabsorbeerd, gaat het niet door het natuurlijke afweersysteem van je lichaam. Je huid kan geen onderscheid maken tussen goede, gezonde voedingsstoffen en wat potentieel giftig is.

Chemicaliën

Een enkel maandverband kan voldoende plastic bevatten om vier plastic zakken te maken. Chemicaliën in het plastic zijn onder meer potentieel giftige chemicaliën, pesticiden en petrochemicaliën. Aangezien deze producten worden beschouwd als ‘medische hulpmiddelen’, zijn fabrikanten niet verplicht om alle ingrediënten die ze bevatten te vermelden. Bedrijven onthullen meestal dat een absorberend kussentje schuim alleen een absorberend materiaal bevat. Dat is een halve waarheid oftewel een hele leugen. 
Bij verbranding van een 100 procent biologisch katoenen maandverband brandde het organische kussentje langzaam en gestaag, waarbij behalve de as bijna geen residu achterbleef. Bij verbranding van een bekend merk maandverband ontstond dikke, zwarte rook en bleef er een dikke zwarte massa achter, hetgeen een bewijs was dat er sprake is van petrochemicaliën, synthetische materialen en dioxines. Allemaal substanties die in verband gebracht zijn met kanker, hartziekten, orgaanschade en schade aan zich ontwikkelende embryo’s.

GMO-katoen

Tampons worden vervaardigd van een mix van katoen, rayon of een mix van de twee materialen. Alle tampons – organisch of synthetisch – moeten aan dezelfde normen voldoen: absorptie en bescherming.
De tampon of het maandverband dat niet van biologische grondstoffen is gemaakt bestaat meestal uit GMO-katoen. Het is een feit dat 94 procent van het in de Verenigde Staten geteelde katoen genetisch gemodificeerd is. Meestal bevatten de sanitaire producten een lekker geurtje dat vaak afkomstig is van een chemische samenstelling die mogelijk onvruchtbaarheid, neurologische defecten, hormoondisfunctie en kanker kan veroorzaken. 

Dioxines 

Tampons kunnen ook een ideale omgeving creëren voor bacteriën. De wanden van de vagina zijn zo dun en delicaat dat regelmatig gebruik van vrouwelijke hygiëneproducten microscheuren kunnen veroorzaken. De pure witte ‘look’ van de tampon wordt verkregen door het gebruik van bleekmiddel (chloor). Een bijproduct dat ontstaat bij dit bleekproces is dioxine. Het Environmental Protection Agency (EPA) erkent dioxines als een ernstige bedreiging voor de volksgezondheid en heeft vastgesteld dat er geen veilig blootstellingsniveau bestaat. De Federal Food and Drug Administration (FDA) stelt echter dat er geen waarneembare bedreiging is voor de gezondheid van tampon- of maandverband gebruikers van deze dioxines, aangezien deze onder detecteerbare grenzen liggen. Ze geloven dat ‘sporen’ van dioxines aanvaardbaar en veilig zijn voor het menselijk lichaam.
De gemiddelde vrouw gebruikt tijdens haar leven tussen de 16.000 en 24.000 tampons, afhankelijk van hoe lang haar lichaam menstrueert. De vrouw is meestal niet in staat om de gifstoffen die lokaal geabsorbeerd worden te verwijderen dus hopen die gifstoffen zich een leven lang op.