Duodenitis, ontstoken twaalfvingerige darm

De spijsvertering is een ingewikkeld scheikundig proces dat zich in het hele spijsverteringskanaal afspeelt. 
De spijsvertering is nodig omdat de voedingstoffen uit het voedsel niet zonder meer uit het spijsverteringskanaal in het bloed terecht kunnen komen. De bedoeling van de spijsvertering is de voedingstoffen uit het voedsel zodanig te bewerken, dat de verteringsproducten, voor zover ze voor ons bruikbaar zijn, door de darm- en bloedvatwand in de bloedbaan kunnen worden opgenomen.

Het eerste deel van de dunne darm is de twaalfvingerige darm, ook wel duodenum genoemd. De twaalfvingerige darm is ongeveer 25cm lang. Dit zijn ongeveer twaalf vingerbreedten, vandaar de naam. In de twaalfvingerige darm monden twee afvoerbuizen uit, namelijk
1) de afvoerbuis van de alvleesklier of pancreas
2) de afvoerbuis van de galblaas

Functie 

Een belangrijke functie van de twaalfvingerige darm is het neutraliseren van de pH. De voedselbrij afkomstig uit de maag, is zeer zuur en zou de rest van het maagdarmstelsel kunnen beschadigen. De alvleesklier produceert een stofje dat de pH weer omhoog brengt. Ook produceert de alvleesklier enzymen die zeer belangrijk voor de vertering zijn. Deze vertering vindt dus plaats in de twaalfvingerige darm. De gal afkomstig uit de galblaas bevat geen enzymen maar afbraakproducten. Met name de galzure zouten zijn verantwoordelijk voor het emulgeren van de vetten. De twaalfvingerige darm speelt dus een belangrijke rol bij een goede spijsvertering.

Ontsteking 

Duodenitis is een ontsteking in de twaalfvingerige darm. Bij een ontsteking ontstaat irritatie aan de slijmvlieslaag van de twaalfvingerige darm; soms met zweervorming. Het is zeer belangrijk dat de behandeling snel plaatsvindt omdat anders de kans op complicatie groter is. 
Duodenitis is erosief of niet-erosief. Erosief betekent dat de ontstoken duodenumwand aangetast is en daarna open zweren ontstaan. Bij niet-erosieve duodenitis is de duodenumwand wel ontstoken maar ontstaat geen zweervorming.

Oorzaken 

• Overmatige afscheiding van maagzuur. Sommige mensen hebben een grote productie van maagzuur. Deze wordt afgescheiden in de twaalfvingerige darm. Soms is de twaalfvingerige darm niet in staat om de grote hoeveelheid zuur te verwerken. Dit kan schade veroorzaken aan de wand.
• Helicobacter pylori. Dit is een bacterie die in staat is om de maag of de wand van de twaalfvingerige darm te bereiken. Hij veroorzaakt schade aan de bekleding van het slijmvlies.
• NSAID’s. Deze staan voor ‘Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen’. In deze vrij verkrijgbare ontstekingsremmers zoals ibuprofen bevinden zich stoffen die de productie van slijm aantasten. Hierdoor ontstaat een barrière tussen zuur en de binnenwand van de twaalfvingerige darm.
• Ook de leefstijl is een zeer belangrijk aandachtspunt voor duodenitis. Mensen die veel alcohol gebruiken hebben meer kans op duodenitis. Roken en drugsgebruik zijn ook risicofactoren. Ook blootstelling aan straling (radioterapie) kunnen duodenitis als gevolg hebben.

Symptomen

De meeste patiënten hebben buikpijn in het bovenste gedeelte van de maag. Meestal verergert de pijn kort na het eten en in de ochtend op een nuchtere maag.
Misselijkheid en braken komen vaak voor bij patiënten met duodenitis. In geval de patiënt een maagzweer heeft, verschijnt vers bloed of opgedroogd bloed in het braaksel. In geval van bloedende zweren hebben patiënten vaak een donkere teerachtige ontlasting.

Behandeling 

Het is zeer belangrijk om duodenitis zo snel mogelijk te behandelen om verdere complicaties te vermijden. Meestal gebruikt men antibiotica en maagzuurremmers. Ook een positieve aanpassing van de leefstijl is aan te bevelen. Aangezien een duodenitis zeer pijnlijk is en chronisch kan worden, is het aan te raden om ondersteuning te zoeken in homeopathie. 

Duodenoheel

Duodenoheel, de naam zegt het al, wordt vaak gebruikt ter ondersteuning van een duodenitis. Duodenoheel bevat zeven homeopathische middelen waaronder Anacardium. 
Anacardium wordt in de homeopathie vaak voorgeschreven bij buikpijn. Argentum Nitricum vermindert het maagzuur. Ipecacuanha zorgt dat de misselijkheid verdwijnt. Duodenoheel kan ook worden gebruikt als onderhoudsdoseringring. Het heeft verder geen bijwerkingen. Ook is Duodenoheel geschikt voor kinderen. Een normale dosis voor volwassen is drie maal daags een tablet. Kinderen kunnen afhankelijk van de leeftijd drie maal daags een halve tot een vierde tablet innemen. Duodenumheel is een natuurlijk middel en heeft geen bijwerkingen. Het is te verkrijgen bij Botika Gosie en Botika Zuikertuintje.

Het spijsverteringskanaal 

Het spijsverteringskanaal bestaat uit verschillende organen met allemaal hun eigen functie. Het spijsverteringskanaal begint bij de slokdarm; via de slokdarm komt het voedsel in de maag terecht. Vervolgens komt het voedsel in de maag waar het voedsel kleiner gemaakt wordt door samentrekken van spieren in de maag; de maag voegt ook maagzuur toe aan het voedsel. Na ongeveer drie uur gaat het voedsel in kleine hoeveelheden naar de twaalfvingerige darm. De twaalfvingerige darm is het begin van de dunne darm. Hier wordt het maagzuur minder zuur gemaakt. Ook voegt de twaalfvingerige darm andere spijsverteringssappen toe, die zorgen voor de vertering in de dunne darm. De dunne darm is ongeveer vijf meter lang. Belangrijke voedingsstoffen uit het voedsel worden via de darmwand opgenomen en aan het bloed afgegeven. De onverteerbare resten gaan door naar de dikke darm, die ongeveer een meter lang is en ligt als een omgekeerde U in de buikholte. De dunne darm gaat over in de endeldarm. In de dikke darm worden water en zout aan de inhoud onttrokken. Als je dunne ontlasting of diarree hebr, dan gaat de ontlasting te snel door de dikke darm en onttrekt de darm te weinig vocht aan de ontlasting. Gaat de ontlasting te traag door de dikke darm, dan kan verstopping (obstipatie) ontstaan. Ontlasting die overblijft, gaat naar de endeldarm. Het duurt ongeveer 24 uur voordat de ontlasting de hele dikke darm door is. De endeldarm is het laatste gedeelte van het spijsverteringskanaal. Daar wordt de ontlasting opgeslagen. De ontlasting verlaat het lichaam via de anus.