Stinkende urine na het eten van asperges

Asperges kunnen een speciaal luchtje achterlaten bij het plassen. Dit gebeurt bij ongeveer de helft van de asperge-eters. Deze typische geur komt door de aanwezigheid van zwavelhoudende sporen in de aspergeplant. Onze lever zet deze stofjes om in zogeheten methylmercaptanen, vluchtige zwavelverbindingen die via de urine ons lichaam verlaten. En dat ruiken we dan op het toilet. Benjamin Franklin merkte het zelfs op, net als Louis Lémery, een Franse botanicus die leefde in de achttiende eeuw, wiens citaat over het onderwerp er één was voor de boeken: asperge veroorzaakt ‘een smerige en onaangename geur in de urine’.

Asperges hebben net zoals de meeste andere groenten enkele waardevolle voedingsstoffen die asperges gezonde voeding maken. Asperges hebben weinig calorieën en ze zijn een goede bron van vitaminen, mineralen en voedingsvezels. Asperges zijn de jonge stengels die uit de wortel van de aspergeplant opschieten. Witte asperges groeien in een opgehoogd grondbed en dus in het donker waardoor ze wit blijven. Groene asperges zijn afkomstig van dezelfde aspergeplant maar worden boven de grond geteeld. Vandaar de groene tot violetgroene kleur. Paarse asperges zijn zeldzamer dan de witte en groene varianten. Het is een specialiteit die de paarse flavonoïde ‘anthocyaan’ bevat. Net zoals de groene asperge, groeit de paarse asperge bovengronds in het zonlicht. De paarse asperge bevat geen bitterstoffen en heeft een hoger suikergehalte. Daarom is deze de zoetste van de drie aspergesoorten. De paarse asperge wordt ook rauw in salades gegeten.

Asparaginezuur 

Het eten van asperges kan de urine een kenmerkende geur geven. Dit komt door de metabolieten in asperges waaronder methaanthiol, dimethylsulfide, dimethyldisulfide en asparaguszuur (asparaginezuur). Na het eten van asperges produceert iedereen de geurige urine; echter niet iedereen is op de hoogte van de geur na het eten van asperges en niet iedereen heeft het vermogen om de geur te detecteren. Dit verschijnsel wordt specifieke anosmie genoemd. 
Om definitief de chemische verbinding die de geur veroorzaakt te identificeren werden door wetenschappers experimenten uitgevoerd aan de ‘Harvard T.H. Chan School of Public Health’ in Massachusetts. Onderzoekers uit de Verenigde Staten en Europa besloten om de herkomst van deze urinegeur tot op de bodem uit te zoeken. 

Koken 

Tijdens het koken worden methaanthiol en dimethylsulfide waarneembaar. Wetenschappers verklaren dat de geur een indicatie is dat koken de geur van deze twee stoffen kan vernietigen. Een ander bestanddeel, asparaguszuur blijkt niet zo gevoelig te zijn voor afbraak bij blootstelling aan hitte. Asparaguszuur, bekend door wetenschappers als ‘1,2-dithiolane-4-carbonzuur’ wordt geacht aanwezig te zijn om de gevoelige aspergespruiten tegen parasieten te beschermen. 
De urinegeur is niet hetzelfde als die van gekookte asperges; de oorzaak is een stofje, genaamd asparaguszuur dat alleen in asperges voorkomt en door het lichaam wordt omgezet in geurige zwavelverbindingen die in de urine worden uitgescheiden. Proefpersonen die een kleine dosis asparaguszuur toegediend kregen produceerden hierna de riekende asperge-urine. 
Witte asperges bevatten meer asparaguszuur dan groene en dit verklaarde meteen waarom de aspergelucht sterker is na het eten van witte asperges. Het aminozuur asparagine stimuleert de nierfunctie.

Mocht je tot de gelukkige groep behoren die wel de geur van een asperge-eter kan detecteren dan weet je nu waar de ‘vreemde’ geur tijdens het urineren vandaan komt.