Hernia is te verhelpen

Wat is een hernia?

Menigeen heeft wel eens van een hernia gehoord en sommigen hebben het helaas al aan den lijve ondervonden.
Tussen de wervels van de wervelkolom bevinden zich de tussenwervelschijven, bestaande uit:

1. de kraakbeenplaat, de eigenlijke”schijf”
2. een bindweefselring (annulus fibrosus) aan de rand
3. een gelei- of gel-achtige kern (nucleus pulposus)

De kraakbeenplaat van de tussenwervelschijven is verbonden met het bot van de wervellichamen en tevens met het beenmerg in het bot van de wervel, niet te verwarren met het ruggenmerg, dat door de wervelholten loopt. De tussenwervelschijf zelf bevat ook zenuwen.

Aan de randen gaat de kraakbeenplaat over in een rand die bestaat uit ringen van dicht bindweefsel (anulus fibrosus). In het midden van de tussenwervelschijf bevindt zich een kern van een half vloeibare substantie (gel). Deze functioneert als een schokdemper tussen de wervels.
De gel-achtige kern staat voortdurend onder druk, die groter wordt wanneer de wervelkolom in beweging is.
Deze druk plant zich voort door de hele tussenwervelschijf. De tussenwervelschijven geven – samen met de (gewrichts)banden of ligamenten – de wervelkolom zijn buigzaamheid.

Het ontstaan van de hernia.

De tussenwervelschijven hebben in principe veel te lijden, vooral die in het lende gedeelte van de wervelkolom. De functie van de tussenwervelschijven kan op de volgende manieren worden verstoord:

1. Door letsel ten gevolge van trauma. 
2. Door slijtage van de bindweefselring (annulus fibrosus) en omliggende structuren. Waarbij door een verkeerde beweging een hernia als gevolg kan hebben.

Ten gevolge van bovenstaande kan bij een verkeerde beweging een hernia ontstaan

Meestal is de aantasting van de functie van de tussenwervelschijven dan een gevolg van een combinatie van beide oorzaken. Het gevolg is dat de ruimte tussen twee wervels smaller wordt, als de bindweefselring gaat uitstulpen (figuur 1).

Eerst gaan de vezels van de binnenste laag van de bindweefselring geleidelijk rekken. Het uitpuilen wordt dan langzamerhand erger (degeneratieve afwijking van de tussenwervelschijf). Dit is het gevolg van de druk die wordt uitgeoefend door de belasting op de wervelkolom, of door de gel-achtige kern, die steeds dichter bij de rand van de tussenwervelschijf komt te liggen. Deze toestand van uitstulping wordt wel aangeduid als protrusie of prolaps, maar meestal spreekt men van een hernia.

                                                                                FIGUUR 2

dit is wat men een hernia noemt (figuur 2).
Afgezien van de normale slijtage van de tussenwervelschijven door veroudering, is in de helft van de gevallen de oorzaak van de hernia een letsel, zoals een val, whiplash (versnelde beweging van de wervelkolom naar voren en naar achteren), zwaar tillen, tillen met een draaibeweging of een zware klap tegen de wervelkolom. De hernia zal duidelijk aanleiding geven tot klachten bij een uitstulping naar achteren (hernia posterior).
Zo’n hernia komt voornamelijk voor in die delen van de wervelkolom, die het meest blootstaan aan slijtage en letsel: nek gedeelte en het lage lendegedeelte. Vaak komt op meerdere plaatsen tegelijk een hernia voor. Meestal is de ligging van de hernia iets naast de in de lengte verlopende bindweefselband achter de wervelkolom. Het verloop van de hernia is vaak heel geleidelijk, maar al vrij spoedig gaat men toch pijn voelen. Als de hernia verergert, kan deze op de nabijgelegen zenuwwortel gaan drukken, die daardoor wordt geïrriteerd. Vooral na een scheuring van de tussenwervelschijf (discusruptuur) kan de uitpuilende gel-achtige kern de zenuwwortel ernstig irriteren, wat uiteraard behoorlijk pijnlijk is. 

De verschijnselen van hernia

Bij een beginnende hernia worden de pijnaanvallen veroorzaakt door spiersamentrekkingen. Het belangrijkste verschijnsel van een uitstulping van de gel-achtige kern (hernia nuclei pulposi = H.N.P.) van de tussenwervelschijf is de pijn, die laag uit de rug komt. De pijn kan plotseling(acuut) optreden, maar kan ook in de loop van dagen of zelfs weken geleidelijk erger worden, in overeenstemming met het verloop van de hernia.
Bij mensen die hun rug vaak belasten, kan de pijn van tijd tot tijd optreden, beginnend als een geval van moeheid of stijfheid in de lendenstreek.
Kenmerkend voor een hernia van de gel-achtige kern is het in aanvallen optreden van de pijn. Deze aanvallen beginnen vrij plotseling en kunnen van enkele dagen tot enkele maanden duren. Tijdens zo’n aanval is de patiënt tot niets in staat. Zelfs in bed liggen veroorzaakt bij de geringste beweging al een hevige pijn.
De pijn die veroorzaakt wordt door een hernia kan zich op verschillende manieren manifesteren: Een doffe pijn in de rug met uitstraling naar de ledematen, een scherpe pijn net als kiespijn. De patiënt kan vaak heel goed de plaats aanwijzen waar de pijn vandaan komt. Meestal is dat tussen het heiligbeen en de 5de lendenwervel. De pijn kan naar beneden uitstralen, tot in de kuit of zelfs nog lager. Meestal wordt bij herniapatiënten de pijn erger bij het omhoogkomen uit een voorovergebogen houding of bij het optillen van iets zwaars.
Bij een hernia in de nekwervels heeft de patiënt pijn in de nek en schouderbladen, die kan uitstralen naar de arm en vingers, afname van spierkracht en doof gevoel. Het gevoel in de arm en vingers kan op verschillende plaatsen zijn afhankelijk van de ligging van de hernia in de nek. De pijn wordt ook dikwijls erger bij hoesten en niezen of bij het persen op het toilet (HNP: hoesten niezen persen).
De meeste hernia patiënten hebben in een deel van hun huid ( het deel dat wordt ‘verzorgd’ door de geïrriteerde zenuwwortel) het gevoel alsof er mieren op de huid lopen.
Dat deel van de huid is ook minder gevoelig dan het omliggende gebied en daarvan kan de arts gebruik maken bij het lichamelijk onderzoek.

[adrotate banner=”5″]

Normale röntgenfoto’s kunnen geen hernia aantonen. Tegenwoordig zijn de beste methoden om een hernia aan te tonen: de MRI-scan (Magnetic Resonance Imaging) en de CT-scan (Cumputed tomography).
Ook bestaat de bekende caudogram (waarbij met een contrastvloeistof de hernia duidelijk wordt). De caudogram heeft echter enkele contra-indicties en bijwerkingen zoals ontsteking van het prikgebied, verhoogde druk inde hersenen (waardoor de patiënt mogelijk in coma raakt) en bloeding in het prikgebied.
Een andere methode is de EMG (electro-myelogram), waarbij met elektrische impulsen de spieren getest worden op geleidbaarheid van de zenuwen. De uitslag van de EMG is niet altijd betrouwbaar omdat de test de motorische gedeelte van de zenuw (de beweging) aangeeft, maar niet het sensorische gedeelte (het gevoel) controleert. De patiënt kan symptomen hebben, zoals veel pijn, terwijl de spierkracht en bewegelijkheid normaal is.

De behandeling:

De medische benadering is meestal een combinatie van pijnstillers, spierontspanners, fysiotherapie en operatie. Fysiotherapeutische behandelingen houden meestal in koude en warmte applicaties, tractie en elektrostimulatie.
Tegenwoordig worden verschillende chirurgische ingrepen gebruikt. De meest toegepaste vormen zijn:

1. een gedeelte of gehele discus wordt verwijderd via microchirurgie (met een  microscoop). Een kleine snee (2,5 tot 5 cm) wordt op de rug gemaakt en de hernia wordt verwijderd met een speciaal daarvoor ontworpen instrument. Over het algemeen is het ziekenhuisverblijf korter en de patiënt heeft minder last van pijn na de operatie.
2. Lamino-ectomie is een procedure uitgevoerd op de wervelkolom waarbij een gedeelte of gehele botring (lamina) die de zenuw beschermt te verwijderen. Deze procedure wordt ook gedaan om gezwellen, artrotische verandering (bot-uitgroei) en andere vormen, die schade kunnen aanbrengen, in dat gebied te verwijderen.
3. De ingreep kan ook aan de voorkant van het lichaam plaats vinden, waarbij een kunstmatig tussenwervel tussen de wervels geplaatst wordt.
4. Een relatief nieuwe methode is om een ozone vloeistof te injecteren in de tussenwervelschijf. Dit heeft als functie om de gel-achtige kern op te lossen. Injecteren met “ozone therapy” is vriendelijker voor het lichaam vergeleken met chemische stoffen die niet alleen de gel-achtige kern maar ook andere structuren van de wervel aantasten.

In veel gevallen worden de wervels aan elkaar vast gezet door een klein stuk bot tussen de wervels te plaatsen. In dit geval wordt de gehele tussenwervelschijf verwijderd. Soms als de aandoening op meerdere niveaus aanwezig is of als er behoorlijke compressie is op de ruggenmerg, is het nodig dat de chirurg de wervels met kleine plaat aan de voorkant van de wervels vastzet om meer stabiliteit te garanderen. Dit zijn maar enkele chirurgische ingrepen die toegepast worden, maar tegenwoordig zijn veel meer mogelijkheden zoals de “Automated Percutaneous disectomy, Percutaneous Endoscopic Disectomy, Percutaneous Laser Disectomy, Artificial disc replacement, Lumbar Chymopapain Chemomucleolysis enz.
De techniek moet altijd besproken worden met de patient zodat de meest geschikte vorm gekozen wordt. Doordat er diepe litteken formatie ontstaat bij laminectomie is het aan te raden om een minder indirecte techniek te gebruiken.
Vroeger ging men ervan uit dat als de patiënt eenmaal een hernia heeft dat het een blijvende toestand is. Echter onlangs verrichte onderzoeken met MRI en CT hebben bewezen dat dit niet helemaal waar is. Het is bewezen dat hernia niet alleen afneemt in grootte, maar zelfs helemaal kan verdwijnen.

Behandeling met chiropractie:

Bij hernia is de meest geschikte aanpak een behandeling bij de chiropractor. De chiropractor zorgt namelijk dat de wervels weer in de juiste stand teruggezet worden (figuur 3). Hierdoor wordt de irritatie van de zenuw verminderd. De chiropractor maakt ook gebruik van bepaalde flexie-extensie technieken(figuur 3) en oefeningen. Chiropractie valt onder de alternatieve behandeling.
In laatste onderzoeken (Mochida et al.), zijn hernia’s bestudeerd met de MRI zowel voor als na de alternatieve behandeling. Volgens deze onderzoeken is er bij een cervicale hernia in 40% van de gevallen afname van de hernia. De lumbale hernia nam in 60% van de gevallen af. Ook is gebleken dat hoe groter de hernia, hoe meer kans op afname van de hernia. Geconcludeerd werd dat afname van de hernia afhankelijk is van de grootte, de locatie en oorzaak van de hernia. Een acute vorm van hernia heeft meer kans om af te nemen dan een chronische, indien direct met de alternatieve behandeling begonnen wordt. Interessant is ook om op te merken dat in deze studies de hernia klachten afnamen met alternatieve behandeling ongeacht de MRI resultaten. De laatste tijd worden onderzoeken gedaan om te bestuderen waarom het lichaam de hernia weer doet afnemen. Een mogelijke verklaring is dat het lichaam de zwelling van de hernia herkent als een vreemd lichaam. Er is echter geen duidelijke conclusie hierover bereikt.
Er zijn verschillende manieren om een hernia te behandelen, maar het is altijd aan te raden om een behandeling bij een chiropractor te ondergaan alvorens overgegaan wordt tot een operatie.
Vele patiënten die een rugoperatie hebben ondergaan, hebben twee of drie jaar na de operatie weer last van dezelfde klachten.
Het in de juiste positie plaatsen van de wervels en de tussenwervelschijven is essentieel voor een gezonde tussenwervelschijf en de beweging van de wervelkolom. En dat is nou de reden waarom een chiropractor zulke goede resultaten boekt bij patiënten die een hernia hebben opgelopen.
Een chiropractor kan ook nog veel verhelpen zelfs nadat een patiënt geopereerd is aan een hernia en zou zelfs voorkomen dat in de toekomst een operatie niet nodig is.  Natuurlijk zijn er gevallen die niet anders verholpen kunnen worden dan met een operatie.
Laat niemand je vertellen dat chiropractie gevaarlijk is. De behandeling is absoluut veilig mits het gegeven wordt door een gediplomeerde chiropractor. 

Voor meer informatie over chiropractie kunt u terecht bij:
Kurt Snel, doctor in chiropractie
Corriweg #30
Tel: 736 2337
Fax:736 2338
E-mail: kvsnel@carib-online.net

[adrotate banner=”11″]