De benen verraden uw gedachten

De benen: het symbool van stabiliteit, kracht en verhevenheid.
Er bestaat een groot verschil tussen vrouwen– en mannenbenen maar de taal die de benen spreken is echter wel dezelfde. We kennen vele spreekwoorden waarin de benen gebruikt worden; allemaal duiden wederom op kracht, standvastigheid en vastberadenheid. Een nadrukkelijk ontbloot vrouwenbeen heeft een erotische uitstraling en zal de aandacht van menige mannen trekken of verstoren. 

Er zijn drie basishoudingen te herkennen bij de benen: benen uit elkaar, benen tegen elkaar en de benen gekruist. 
Als de benen wijd uit elkaar staan, zowel in stand, lig- of zithouding dan is het een teken van stabiliteit, zelfvertrouwen en seksualiteit. Uiteraard mogen geen van deze houdingen overdreven aangenomen worden want dat zou al snel ongepast overkomen. Een vrouw kan niet gemakkelijk met haar benen wijd uit elkaar zitten want dat zal alles behalve sexy zijn, eerder ordinair. Zelfs een man zal snel ruw en grof overkomen als hij op een receptie of tijdens een zakelijke bijeenkomst met zijn benen wijd uit elkaar staat. In een spijkerbroek ergens thuis of tijdens een sportieve gelegenheid (paardrijden) zou een vrouw met de benen wijd kunnen zitten zonder dat iemand daar raar van zou opkijken.
Benen tegen elkaar hebben een andere betekenis; formeel, beleefd of ondergeschikt. Kijk maar naar een soldaat in houding, of iemand die naar het volkslied luistert, of de keurige dame die op een stoel zit. 

De gekruiste benen. 

De benen kunnen op verschillende manieren gekruist worden.

1. Enkel over enkel met de benen gestrekt geven een ontspannen houding aan. Er is rust en dat kan je ook zien aan de hele houding die meestal een beetje onderuit gezakt is. Dezelfde gekruiste benen maar met knieën gebogen geven netheid, zorg en beleefdheid aan. Deze houding zien we bij de koningin, of een schoonheidskoningin. Meestal worden de benen dan schuin gehouden naar rechts of naar links van de stoel. Dit is een typisch ‘vrouwenhouding’ en zien we die dus niet bij de man. 

2. Knie over de andere knie kruising, waarbij de enkel de wreef raakt. Dit is nog steeds voor de Amerikaanse man een vrouwelijke houding. Daarom zal een Amerikaanse man zelden (of nooit) deze houding nemen. Een dame geeft hiermee aan dat zij zich op haar gemak voelt. De Europese man vindt het echter niet erg om zo te zitten en vindt dat absoluut niet vrouwelijk. Dit verschil in beenhouding kan je goed zien op een vliegveld. De Amerikaanse en de Europese man zijn hieraan te herkennen. Dames met een korte rok zullen deze houding niet vaak aannemen omdat dan een te groot gedeelte van de bovenbenen ontbloot worden. Deze houding is zeker tijdens een sollicitatiegesprek niet acceptabel omdat het snel nonchalant overkomt. De iets extremere vorm van knie over knie-kruising is de dij-over-dij-kruising. Deze houding kan voornamelijk door dames ingenomen worden omdat zij een smallere bekkengordel hebben dan de man. De man heeft door zijn bredere bekkengordel meer moeite om deze houding in te nemen. Dames kunnen, in zeldzame gevallen, de enkel nogmaals om het onderbeen proberen te draaien. Dit geeft onzekerheid en verlegenheid aan. 
3. Enkel over de andere knie is een typische mannenhouding. Een vrouw zal deze houding alleen aandurven wanneer zij een broek aanheeft. 

Gekruiste benen geven altijd aan dat men nog even blijft zitten. De benen die beiden op de grond staan kunnen elk moment het lichaam omhoogduwen en opstaan. Dus wanneer iemand met je praat en je merkt dat de benen van gekruiste houding naar naast elkaar op de grond geplaatst worden, met daarbij de handen die de stoelleuning of het zitvlak vastpakken, dan weet je dat het gesprek ten einde is en dat men aanstalten maakt om op te staan. Begin dan niet weer met een nieuw verhaal en haal geen ander fotoalbum uit de kast. 
Iemand die naar voren leunt in de stoel heeft aandacht voor de ander. Het is een vorm van aandachtig luisteren want die persoon schuift naar voren om je eigenlijk beter te horen. 
Alle bovengenoemde beenkruisingen spreken een taal. Wanneer twee mensen in gesprek zijn en ze zijn het met elkaar eens dan zal je merken dat de benen hetzelfde gekruist zijn. 
We zien tijdens het gesprek iets merkwaardigs gebeuren, namelijk het lichaam probeert zo ver mogelijk naar de ander te draaien. Daarom wordt het been dat het verst van de ander verwijderd is over de andere knie geplaatst. Hierdoor komt de knie dichter bij de ander. De knieen raken elkaar echter niet want dat zou te intiem worden. Dit houdt in dat er wel voldoende ruimte op de sofa moet zijn om gemakkelijk naar elkaar toe te draaien. Het tegenovergestelde zien we gebeuren wanneer er geen interesse is voor elkaar. De knieën zijn dan van elkaar af gekeerd. Meestal is de romp ook afgekeerd en alleen het hoofd is naar de ander gewend, terwijl de antwoorden kort en krachtig zijn. Ook in stand is te herkennen of men interesse heeft of niet. Let op de voeten; staat een voet gedraaid en wijst het de richting van de deur? Spaar je adem en zoek een ander gesprekspartner. 
Zodra er een verandering in houding bij de een gebeurt dan zal de ander automatisch dezelfde houding aannemen. Uiteraard moet het geen nerveuze toestand zijn van telkens verandering van houding want dan gaat de ander al snel niet meer mee. Het snel veranderen van houding geeft nervositeit en onzekerheid aan. Bij een gesprek tussen een meerdere en zijn ondergeschikte zal je zien dat de meerdere steeds -onbewust- een andere lichaamshouding aanneemt. Met de benen zegt hij duidelijk: “ik ben anders dan jij”. Als mensen naast elkaar zitten en ze zijn het met elkaar eens of ze zijn elkaar goedgezind dan zien we dat de bovenste been naar de ander wijst. 
Hoe strakker de benen over elkaar worden geklemd, des te defensiever de stemming van de persoon is. Daarom geven de benen die uiteen staan zelfvertrouwen aan. 
Benen tegen elkaar, waarbij de handen te knieën omvouwen is een typisch vrouwelijke houding. De vrouw schermt haar geslachtsorganen af en geeft geslotenheid en verlegenheid aan. 
Bij mensen uit Arabische landen (Midden Oosten) zit je niet met gekruiste benen, omdat de ander de onderkant van je schoen aangeboden wordt. Dit is een vorm van belediging. Je wilt daarmee zeggen: “kijk, je bent net zoveel waard als de onderkant van mijn schoenen”. In Thailand en Japan zien we deze houding weinig omdat het ruw is.

Het lopen

We zien verschillende looppatronen in verschillende culturen. Kijk maar naar het lopen van een Chinees en die van een Amerikaan, de cowboy en de mannequin. 

Er zijn in totaal 36 vormen van lopen beschreven: 

1. Het slenteren: dit is een langzame loop. Het wordt gedaan met een snelheid van ongeveer een stap per seconde.
2. Het kuieren gaat nog langzamer dan het slenteren. Deze manier van lopen wordt gebruikt om de tijd te doden. Bijvoorbeeld tijdens het wachten in een vertrekhal. 
3. Het drentelen is een meer ritmische vorm van bewegen en is een vorm van slenteren.
4. Het lanterfanten is een aarzelende loop, waarbij men vaak blijft stilstaan alsof men niet weet of men verder wilt lopen. Dit zien we vaak bij zieken. 
5. Het sjokken, is een loop die ontstaat als iemand moe of gedeprimeerd is. De knieën zijn vaak lichtjes gebogen. Deze vorm van lopen is te zien bijvoorbeeld bij mensen die veel medicijnen gebruiken en daardoor een beetje versuft zijn. 
6. Het slungelige lopen is een loop waarbij het lichaam wat naar voren leunt tijdens het lopen en drukt vermoeidheid uit 
7. Het waggelen is een loop waarbij het lichaam met elke stap van links naar rechts zwaait en zien we vooral bij mensen met overgewicht
8. Het strompelen zien we bij mensen die zich door pijn of ongemak moeilijk een volledige stap kunnen maken. 
9. Het wankelen zien we vooral bij mensen met zwakte zoals bij oudere mensen of bij een dronkaard.
10. Het kreupel lopen is een echte asymetrische gang bij aandoeningen van het been
11. Het schuifelen zien we bij bejaarden die wegens onzekerheid de voeten niet meer van de grond durven te tillen. 
12. Het sluipen is een gang waarbij iemand heel voorzichtig loopt om niet gezien of gehoord te worden; 
13. Een extreme vorm van sluipen is het op de tenen lopen. Hierbij loopt men zo voorzichtig dat alleen de tenen de grond raken om zo min mogelijk geluid te maken.
14. Het wandelen is een gang tussen het slenteren en het gewoon lopen. 
15. Het lopen is het meest gangbare van alle bovengenoemde vormen. Hierbij raakt bij elke stap een voet of beide voeten de grond
16. Het trippelen is een vorm van lopen waarbij snelle en korte stappen worden genomen; dit is een overdreven vrouwelijke manier van lopen. 
17. Het glijden is een elegante versie van trippelen, te zien bij vrouwen die een lange rok dragen, waarbij de beweging van de voeten verborgen blijven. 
18. Het wippen is een opgewekte vorm van lopen met een verende beweging en zien we bij jonge volwassenen en tieners.
19. Het paraderen is een vorm van wippen maar met een meer rukkende beweging dat zelfvertrouwen weergeeft.
20. Het zwierig stappen is een extreme vorm van paraderen maar nu met zwaaiende bewegingen aan toegevoegd.
21. Het schommelen is een vorm van zwierige stappen waarbij iemand van links naar rechts beweegt
22. 22. Het schrijden is een gang die we vooral zien bij mannen met een hoge status en gekenmerkt wordt door grote passen. 
23. Het stappen is een krachtige vorm van langzaam sjokken en zien we vooral bij lange voettochten.
24. Het lopen met grote stappen
25. De sluipgang is een gang van een onzeker mens die angstig en onderdanig is.
26. Het wiegen is een gang van een vrouw waarbij het accent ligt op de heupbewegingen
27. Het stuiven is een vrouwelijke vorm van bewegen, waarbij korte nerveuze, heen en weer bewegingen gemaakt worden. 
28. Het stevig stappen is een vorm van snel lopen en men geeft duidelijk aan dat men haast heeft.
29. Het haasten is een snelle vorm van lopen.
30. Het jachten is een vorm van stuiven maar meer mannelijk.
31. Het huppelen is een vorm van lopen waarbij kleine sprongetjes gemaakt worden.
32. Het joggen is een langzame vorm van rennen.
33. Het marcheren is een formele vorm van lopen waarbij de armen strak gehouden worden.
34. De paradepas is een vorm van marcheren waarbij de benen bij elke pas naar voren worden geschopt en stijf recht gehouden worden.
35. Het rennen is een versnelde vorm van lopen waarbij tussen elke stap beide benen van de grond zijn. Er is dus een kort zweefmoment bij het rennen.
36. Het sprinten is de snelste vorm van lopen waarbij alleen de voorvoeten de grond raken. 

Je kunt je gang uit het bovenstaande kiezen voor de juiste gelegenheid. Bij het binnenkomen van een kamer voor een sollicitatie zal je gang anders zijn dan bij het winkelen of bij het halen van de laatste bus. 

Er zijn verschillende gebaren die gebonden zijn aan een land of streek.
Op de dij slaan betekent in Zuid-Amerika een uiting van woede en laat zien wat men eigenlijk met een ander zou willen doen. In Europa betekent het een uiting van verbazing, schaamte of spijt. In het oude Griekenland en Rome betekent dit gebaar een uiting van schrik of rouw. We zien de klap op de dij ook bij uiting van blijdschap. Uiteraard is het een klap op de eigen dij. 
De dij van een andere persoon raak je niet zomaar aan. De dij behoort tot een van de zones van het lichaam die alleen aangeraakt wordt door een geliefde persoon. Hoe hoger de dij geraakt wordt, hoe intiemer. Bij de knie is het gevaar bijna geweken en is het weer (redelijk) veilig om een ander aan te raken.
Wanneer een vrouw over haar benen strijkt betekent het dat zij je aantrekkelijk vindt (en dan hoop ik van harte dat je het gebaar goed interpreteert…Het kan namelijk ook betekenen: “hm, ik moet mijn benen weer scheren…”). 

Een bijzondere actie van de benen is het knielen. Het knielen wordt gebruikt bij onderdanigheid en om eerbied en respect te tonen. Het knielen op twee knieën doen we alleen voor onze Schepper. Het knielen op een knie zien we bij elke andere gelegenheid waarbij het knielen noodzakelijk is. De kniebuiging is tegenwoordig vervangen door de korte rompbuiging. 

Hoe meer we naar iemand toegekeerd staan hoe meer interesse we hebben in die persoon of in wat hij te vertellen heeft. Zodra iemand tijdens een gesprek zijwaarts uitsteekt dan geeft hij een richting aan waarin hij wil vertrekken. Zo iemand pakken we dan niet vast om te beletten dat hij of zij vertrekt maar laten dat beleefd toe. Je gaat ook niet voor het zijwaarts uitgestoken been staan om hem/haar als het ware te belemmeren verder te stappen… tenzij je problemen wilt…

Het toekeren naar een ander doen we daarom niet alleen met het hoofd en de romp, maar we tonen interesse met de benen. Andersom geven we ook het tegenovergestelde aan. Stel je voor dat iemand met je staat te praten en hij draait zijn hoofd en romp weg, terwijl zijn benen blijven staan… dat is toch duidelijke taal?

Wat je ook doet, doe het op je gemak. Lichaamstaal is een onbewuste taal. Je zou eigenlijk rustig ergens moeten staan, om je heen kijken  en de situaties om je heen bestuderen. Ga niet angstig naar de benen van je gesprekspartner staren want anders verlies je zicht op wat er allemaal boven de navel gebeurt. Je komt dan al snel verlegen en afwezig over want je gesprekspartner interpreteert de beweging van je hoofd.