Easy does it!
Tijdens de zomer van 2013 zat ik in het vliegtuig onderweg naar Siberië. Het afgesproken optreden ging niet door, wat mij iets meer ruimte gaf in het vliegtuig. ‘Iets’ was niet meer dan een millimeter links en een millimeter rechts. Tijdens het boeken van de vlucht had ik gekeken naar de betrouwbaarheid van de Russische vliegmaatschappij. Het comfort had ik gemakshalve overgeslagen. Links van mij zat een Russische beer in de vorm van een shag rokende meneer en rechts van mij zat een grote Russische vrouw in de vorm van een Matruschka.
De kleine ruimte die ik nog had tussen deze grote mensen gebruikte ik om mijn boek te lezen. Met mijn been rechts gestrekt, mijn been links ergens onder een stoel gevouwen, wurmde ik net zo lang tot ik een enigszins comfortabele positie had gevonden. Nelson Mandela had een verhaal te vertellen en ik verslond het bladzijde voor bladzijde. Tijdens de tussenstop in Moskou kwamen de woorden van de auteur binnen: “Wat als wij mensen nu iets meer onze emoties onder controle zouden hebben?” …. Dat moet toch te doen zijn?
Het principe
Tien dagen lang zwierf ik door Siberië, met niets anders dan mijn pen, papier en wifi verbinding zodat ik kon skypen met het thuisfront.
“Wat als wij mensen nu iets meer onze emoties onder controle zouden hebben?”. Die ene zin bleef maar door mijn hoofd spoken. Wilde ik mijn werkwijze overbrengen dan was er een andere aanpak nodig. Er was al zoveel geschreven over emoties, intern leiderschap en de weg naar het hart. Dit vroeg om een meer praktische aanpak.
Zonder na te denken schreef ik het het op…. het ‘easy does it’ principe. In eenvoudige stappen van een conflictsituatie (het verstand) naar vrijheid (het gevoel); simpel, doeltreffend en toepasbaar. Zonder ‘easy does it’ geen stap naar het hart.
Eenmaal thuis gekomen was het tijd om aan de slag te gaan. Mijn agenda stond volgeboekt met afspraken. Mensen die met vragen en emoties vastliepen in het dagelijks leven. Geen grote dingen, gewoon van die alledaagse dingen die ervoor zorgden dat de irritaties te hoog opliepen zodat het plezier in het leven een beetje begon te verdwijnen.
Perfectieplaneet
“Mevrouw, kent u het ‘easy does it’ principe?” Verbaasd keek zij mij aan. “Kent u die zweepjes aan de muur? U weet wel, die bekende zweepjes waar wij onszelf mee slaan als iets niet gaat zoals wij dat willen”. Een blik van herkenning volgde. “Heeft u ooit gedacht: Laat ik de boel eens lekker verzieken”. Nee, dat had zij nog nooit gedacht. “Kunnen wij hieruit de conclusie trekken dat alles wat u doet u met de juiste intenties doet?” Ja, die conclusie konden wij wel trekken. En zo gingen we stap voor stap naar de kern van de zaak.
Wanneer wij emoties als gereedschap gaan gebruiken is het belangrijk dat u iets liever gaat zijn voor uzelf.
Wij mensen zijn geneigd om te leven alsof we op de ‘perfectieplaneet’ leven. Iedere dag stellen we hoge eisen aan onszelf. Eisen die vele malen hoger liggen dan wat ons vervulling geeft. Wij hebben het zo druk met ‘moeten’, dat wij vergeten waaróm wij zoveel moeten. De lat ligt hoog en de enige manier om in de buurt te komen van die lat is ons te laten leiden door ons hoofd. Wij dwingen onszelf de hele dag om te voldoen aan eisen die we constant aan onszelf stellen. Er is niemand die ons meer tot waanzin drijft dan wijzelf!
Verstand en emoties
Heel lang geleden, eeuwen geleden is ons verstand een huwelijk aangegaan met onze emoties. Wij hebben geleerd dat onze emoties altijd gelijk hebben. Het verstand en de emoties vormen een front en dit front zorgt ervoor dat wij de weg naar ons het hart blokkeren.
Laat ik even een zijsprong maken. In het leven zijn er 3 soorten zaken: jouw eigen zaken, andermans zaken en kosmische zaken. Jouw eigen zaken, zou je kunnen stellen, zijn de zaken van het gevoel (ook wel de zaken van het hart genoemd), andermans zaken en de kosmische zaken zijn de zaken van het verstand (ook wel de zaken van het hoofd genoemd). Alhoewel ons verstand ons anders doet geloven zijn jouw eigen zaken de enige zaken waar jij invloed op hebt. Laat ik eens een voorbeeld geven van een kleine situatie uit het leven van alledag.
Niet zo lang geleden trok ik de stoute schoenen aan en stapte ik, ondanks mijn angst, toch in de auto. Ik had het autorijden op Curaçao voor mij uitgeschoven. Op een gegeven moment stond ik tijdens de avondspits halverwege een kruispunt plotseling stil. Niet een situatie waarin ik mij erg comfortabel bij voelde. Na vier keer ademhalen kwam er beweging in de rij. Rechts van mij wilde een dame in een auto zich ertussen voegen. Normaal zou ik haar uit beleefdheid ertussen laten gaan, maar de halve weg blokkeren leek mij gezien de situatie geen optie. Ik koos ervoor om op te trekken. Langs haar rijdend hoorde ik haar zeggen “Typisch een macamba!”
Deze situatie is voor mij een voorbeeld van de drie zaken. Op het moment achter het stuur kon ik niet anders dan mij bezig houden met mijn eigen zaken, namelijk zorgen dat ik van A naar B kwam zonder deuken en kleerscheuren. Andermans zaken (hoe de dame in kwestie mij zag) en de kosmische zaken (de file) daar had ik geen invloed op. Dit wil niet zeggen dat ik haar opmerking niet vervelend vond, integendeel… ik ergerde mij eraan. Ik ergerde mij alleen niet voldoende om van haar zaken mijn eigen zaken te maken.
Afstraffen
Dit brengt mij terug naar het zweepje. Wanneer ik vanuit mijn hoofd had geleefd had ik mijzelf kunnen slaan. Waarom ga ik nou tijdens de spits rijden, waarom laat ik die dame niet even voor gaan, waarom? In dat geval had ik mij bezig gehouden met andermans zaken en de kosmische zaken. In plaats daarvan accepteerde ik de situatie zoals hij was en hield ik mij bezig met mijn eigen zaken. Natuurlijk vond ik het vervelend voor de dame in de auto, maar ik had er geen invloed op en dus waren het mijn zaken niet. De weg naar mijn hart stond open.
Vanuit mijn beroep ontmoet ik veel mensen; leuke, mooie, bijzondere, interessante mensen. Al deze mensen hebben één ding gemeen en dat is de onzichtbare muur met onzichtbare zweepjes. De strengheid waarmee wij onszelf afstraffen viert hoogtij en de bijbehorende emoties stijgen naar ongekende hoogten. ‘Fouten’ staan wij onszelf niet toe met als gevolg dat wanneer er iets ‘fout’ gaat wij de neiging hebben de ‘schuld’ buiten onszelf te leggen. Maar wat als wij ons niet meer gaan bezig houden met andermans zaken en de kosmische zaken? Wat als wij het leven leiden door ons alleen maar bezig te houden met onze eigen zaken? Wanneer wij dat gaan doen zien al die leuke, mooie, interessante, bijzondere mensen wat ík zie; namelijk dat ZIJ de wereld mooier maken omdat ZIJ zijn wie ZIJ zijn. De dag dat ik mijn vak aan de wilgen kan hangen zal een dag zijn waarop het feest is. Niet omdat ik niet van mijn vak houd. Integendeel, ik ben nergens zo gepassioneerd over als over mijn vak, maar de dag waarop ik mijn vak aan de wilgen kan hangen zal de dag zijn dat de wereld gevuld zal zijn met compassie. Voor onszelf en daardoor voor anderen.
Easy does it!
Margreet van Zanten is adviseur. Zij geeft richting aan het verbinden tussen verstand (hoofd) en gevoel (hart). Na haar muzikale carrière en het leven in een klooster in Noord Ierland kwam het inzicht vanuit het hart dat ze haar kwaliteiten anders moest gaan inzetten. Het pad van mediator, motivational speaker en coach werd geboren. Sinds 2001 is haar werkterrein van particulieren tot het bedrijfsleven en helpt zij mensen en bedrijven in het vinden van zichzelf. Eén van de manieren waarop zij dit doet is door mensen te leren inzien welke kwaliteiten onderbelicht zijn gebleven.
Margreet van Zanten is bereikbaar via haar website www.gmvanzanten.nl of info@gmvanzanten.nl.
