Van Pinda naar Pindakaas
Pindakaas is een voedingsmiddel gemaakt van zeer fijn gemalen pinda’s. Pindakaas, in de huidige smeerbare vorm, komt oorspronkelijk uit de Verenigde Staten, waar het in 1893 ontwikkeld werd door Dr. John Harvey Kellogg, ten tijde van een overschot bij de productie van pinda’s. Pindakaas was het bijproduct van pindaolie. Het is met name populair als broodbeleg in de Verenigde Staten, Canada, Turkije, het Verenigd Koninkrijk en Nederland en in mindere mate in Suriname (vooral een scherpere variant) en Duitsland.
Zeer waarschijnlijk stamt de naam pindakaas uit Suriname, waar in 1783 in het handgeschreven ‘Neger-Englisches Wörterbuch’ van C.L. Schumann al sprake is van “Pinda-Käse” als vertaling van het gerecht “pinda-dokunnu”, in het huidige Sranan “pindadokun”. Pindadokun heeft echter wel een andere samenstelling dan de latere, smeerbare, pindakaas. Het ging om een blokvormige massa gestampte pinda’s, waarvan, net als bij kaas, plakken werden afgesneden. In 1872 werd het woord pindakaas gebruikt in de uitvoerstatistieken van De West-Indiër. In het Engels heet pindakaas peanut butter, letterlijk vertaald pindaboter. Ook in veel andere talen is er sprake van een samenstelling van het woord voor ‘pinda’ en ‘boter’ of ‘crème’, zoals het Franse woord beurre de cacahuètes. Alleen in het Nederlands wordt het woord ‘kaas’ gebruikt. Toen peanut butter in 1948 in Nederland op de markt kwam, mocht dat niet onder de naam “pindaboter” gebeuren. De naam “boter” was namelijk speciaal vastgelegd voor échte roomboter; dit om verwarring met margarine te voorkomen. Het achtervoegsel “kaas” werd gekozen toen de butter werd vergeleken met leverkaas; ook broodbeleg waar geen kaas in zit.
Amerikanen eten driehonderd miljoen kilo pindakaas per jaar; gemiddeld anderhalve kilo pindakaas per persoon per jaar. In de Verenigde Staten moet 
pindakaas wettelijk ten minste 80% pinda’s bevatten. Het is er bovendien wettelijk verboden kunstmatige zoetmakers, kleur- en conserveringsmiddelen aan de pindakaas toe te voegen. De meeste soorten bevatten ook zout en suiker om aan de smaak 
van de gemiddelde consument tegemoet te komen.
Peter Pan Peanut Butter is één van de populairste pindakazen uit Amerika. Peter Pan Peanut Butter
is gemaakt van heerlijke pinda’s en echte suiker. In Peter Pan pindakaas wordt geen ‘high fructose corn syrup’ gebruikt. Peter Pan Pindakaas bevat geen toevoegingen. Pindakaas is rijk aan plantaardige vetten en eiwitten, vitamines E, B1, B3 (niacine), linolzuur, inositol en resveratrol. Pindakaas bevat onverzadigde vetzuren. Normaal gesproken bevat pindakaas bijna 45% vetten. Dit kan per soort enigszins verschillen, maar dat er vetten in zitten is wel duidelijk. Dit kun je verdelen in 80% onverzadigde vetzuren (dus gezonde vetten) en 20% verzadigde vetzuren. Pindakaas zorgt voor een ‘vol’ gevoel en bevat veel calorieën; precies wat vooral kinderen nodig hebben.
