Alopecia areata

Een ontstekingsproces rondom de haarwortel belemmert de haarwortels in hun functie, waardoor hieruit enkel nog misvormde, gemakkelijk afbrekende en uiteindelijk helemaal geen haren meer groeien. Dit zorgt in het begin voor pleksgewijze kaalheid. Uiteindelijk kan het ziekteproces, in ernstige gevallen, leiden tot complete kaalheid. 
Omdat de haarwortels aanwezig blijven, in tegenstelling tot sommige andere aandoeningen, waarbij haaruitval optreedt en waarbij wel follikelatrofie plaatsvindt, bestaat de kans dat het haar terugkomt. De prognose wordt echter slechter naarmate het ziekteproces uitgebreider is. Ook bij het ontstaan op jonge leeftijd en het vaak optreden van een recidief is de prognose slecht.

Locaties 

De plekken waar alopecia areata zich voordoet, zijn vaak rond of ovaal van vorm. In deze plekken vallen alle haren uit. De plekken op de huid zijn echter niet verlittekend, rood of ontstoken, zoals bij andere haaraandoeningen soms wel het geval is. Aan de randen van de aangedane plekken zitten loszittende haren en soms zijn hier kleine haartjes, de zogenaamde uitroeptekenharen, te zien.
In principe kunnen alle terminale haren aangedaan zijn. Indien het haar op de hoofdhuid, de wenkbrauwen, de wimpers en het baardhaar geheel is uitgevallen, spreekt men van alopecia totalis. Indien ook het okselhaar, borsthaar en schaamhaar is uitgevallen, wordt de aandoening aangeduid met de term alopecia universalis. Ook wordt onderscheid gemaakt in het aantal plekken waar kaalheid optreedt. De aandoening kan ook beperkt blijven tot enkel de baard, dit heet dan alopecia areata barbae. Diffuse alopecia areata kan volgens enkelen optreden als gevolg van een psychisch trauma. Dit uit zich in het verschijnsel dat een persoon met een gemengde haardos (grijze en donkere haren), ineens alle donkere haren verliest. Met alopecia areata monolocularis wordt bedoeld dat er slechts een kale plek is, alopecia areata multilocularis wordt gebruikt indien de kaalheid op meer plekken optreedt.
Ten slotte kunnen ook de nagels in het ziekteproces worden betrokken. Vooral vingernagels zijn aangedaan, meestal met putjes of witte plekken, soms worden ze broos en breken gemakkelijk af.
De oorzaak van alopecia areata is niet bekend. Wel is er een statistische relatie gevonden met het atopisch syndroom (constitutioneel eczeem, hooikoorts en astma), met psoriasis, met stoornissen in het endocrien systeem en met auto-immuunziekten, onder andere schildklieraandoeningen. In ongeveer 80% van de gevallen keert het haar spontaan terug binnen enkele maanden tot jaren.

Natuurgeneeswijze 

In de natuurgeneeswijze wordt alopecia areata totaal anders bekeken. Lichaamsbeharing en hoofdhaar worden gezien als een deel van de dikke darm energie. Het is dus niet vreemd dat in de allopathie gezien wordt dat de klachten vaak tezamen verschijnen met aandoeningen van de dikke darm. De relatie tussen de dikke darm en alopecia areata is voor de allopathie (gangbare geneeswijze) niet duidelijk. Bij klachten van haaruitval wordt dus altijd gekeken naar het functioneren van de dikke darm en zal de behandeling gericht zijn op de dikke darm. Uiteraard zal de voeding een belangrijke rol spelen vandaar dat de acupuncturist of therapeut in de natuurgeneeswijze altijd naar de voeding zal kijken en mogelijk een verandering zal aanbrengen. Het vermijden van suiker, gluten, melk(producten) en varkensvlees is dan heel belangrijk.