Stichting Djenaeya
Een stichting voor rouwverwerking in Curaçao
Door Yve Wurth
Naast de normale dagelijkse praktijk die ik voer als regressietherapeut, coach en healer, hebben mijn schoonzoon, dochter en ik een onderwerp opgepakt waar op Curaçao dringend behoefte blijkt te zijn. Eerlijk is eerlijk, het is ontstaan vanuit onze eigen behoefte aan begrip, informatie en vooral communicatie. Er ging een verhaal aan vooraf en dat wil ik graag met u delen.
Goede Vrijdag, 3 april 2015, werd mijn kleindochtertje Djenaeya geboren. Alles, maar dan ook werkelijk alles was mooi en blij. De ouders in spe straalden, de zwangerschap ging goed en de kleine was zeer gewenst en klaar om geboren te worden. Iedereen om ons heen was blij omdat mijn schoonzoon Brian en dochter Djelay zo blij waren. Juist omdat de zwangerschap zo voorspoedig verliep hadden ze besloten om thuis in bad te bevallen. Na een enorm snelle bevalling werd hun kleine meid geboren maar ze ademde niet, er was wel hartslag en ze werd gereanimeerd. Er kwam een ambulance voor Djenaeya, en later kwam er nog een voor mijn dochter. We kwamen in een bizarre film terecht, een film waar alles mis ging wat er maar mis kon gaan. Djenaeya is anderhalve dag later, na een ontzettend goede verzorging in het SEHOS overleden op de eerste Paasdag. Niemand begreep het, hoe had dit zo mis kunnen gaan? Er was geen schuld. Iedereen die bij Djeanaeya’s bevalling of erna betrokken is geweest, heeft als een tijger gevochten om dit leventje te redden. Het mocht helaas niet zo zijn.
Djelay en Brian kwamen thuis met lege armen…
Het bedje in de babykamer werd niet gevuld, we hoorden geen babygepruttel, lachjes of huiltjes, het hart was vol verdriet en armen waren en blijven leeg. Ze kwamen in een periode van enorm veel ongeloof en verdriet maar omdat alle familie overkwam uit diverse landen leefden ze in een roes. Die roes duurde wel even maar uiteindelijk trekt hij langzaam op en toen het laatste familielid in het vliegtuig stapte kwamen ze in de realiteit terecht. De realiteit van rouw, verdriet en het gemis aan die prachtige baby en antwoorden op vragen. Het gebrek aan informatie of slechts een arm om je heen van iemand die hetzelfde heeft meegemaakt en die je verdriet begrijpt.
Er ontstond een plan, want als er geen nazorg is, dan doen we het toch gewoon zelf?
Stichting Djenaeya ontstond door een gesprek met al onze familieleden die het er mee eens waren. Er was een probleempje: het gebrek aan geld. Ik besloot een e-book te schrijven over onze ervaring. Het was mijn doel om van dat geld de stichting op te richten. Dat is gelukt en de stichting is nu een feit. We gingen in gesprek met El Tributo, artsen en verpleegkundigen, de Kraamkliniek, Transision en andere belanghebbende partijen. De stichting staat stevig, er worden lezingen gegeven door Djelay en er kwam publiciteit in de vorm van krantenartikelen, een interview op radio en tv. Er zijn gesprekken, zowel van mens tot mens als via Skype en WhatsApp en een ieder die wil praten, verdriet wil delen of anders is welkom.
Het is jammer dat de overheid niet inziet hoe belangrijk een goede nazorg is. Na het overlijden van een baby of kindje is er pas hulp wanneer het echt mis gaat. Waarom niet eerder insteken om dit soort situaties te voorkomen? Het is juist enorm belangrijk om te investeren in mensen die er behoefte aan hebben goed opgevangen te worden. Met name omdat dit voor de ouders die geen ouders mogen zijn heel veel verdriet, frustraties e.d. in de toekomst kan voorkomen. Het voorkomt uitval van ziekte, het is fijn te weten dat je niet de enige bent die dit verdriet met zich meedraagt en om ervaringen uit te wisselen met lotgenoten.
Bent u bereid onze stichting te steunen door het bestellen van het e-book of een donatie?
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met:
Djelay Sadloe, voorzitter Stichting Djenaeya
+5999 5101762
http://www.djenaeya.nl
https://www.facebook.com/StichtingDjenaeya
