Rudolf de Wit zit nu 25 jaar in het vak

Rudolf de Wit zit nu 25 jaar in het vak. Hij is een van de grondleggers van de natuurgeneeswijze op de eilanden Curaçao, Aruba, Bonaire en Sint Maarten. Een interview met Rudolf de Wit over zijn ervaring, zijn trots en zijn teleurstellingen.

Door: G. v/d Toorn

Wat zijn de verandering die je hebt gezien gedurende 25 jaren natuurgeneeswijze op Curaçao?
Veel veranderingen! 25 jaar geleden hadden maar weinig mensen ooit eens gehoord van acupunctuur, homeopathie, of natuurgeneeswijze; zelfs volkorenbrood en zilvervliesrijst waren onbekend op de eilanden. Ik kan me nog als de dag van vandaag herinneren hoe ik door een specialist openlijk tijdens een lezing werd uitgemaakt  voor kwakzalver. Na enkele jaren heeft hij me de hand geschud en zijn waardering uitgesproken voor mijn werk. In de jaren ‘80 was alles wat met natuurgeneeswijze te maken had taboe, kwakzalverij en lariekoek. 
Ik kan me nog herinneren dat een arts het dossier van een patiënt uit het raam heeft gegooid, toen hij hoorde dat zij bij mij onder behandeling was: “dan hoef je hier niet meer te komen” gilde hij en gooide alles van die verbaasde patiënt uit het raam. Vroeger kon ik me kwaad maken om die arrogantie en ignorantie van de gevestigde orde. Nu …lach ik er om. Kijk, ik heb de acupunctuur, homeopathie, fytotherapie enz. niet uitgevonden. Ik ben wel trots dat ik de kans heb gekregen en genomen, om dit prachtige gedeelte van de geneeskunde te bestuderen. Dit volk is opgegroeid met kruiden en natuurlijke tradities; het zit hun in het bloed, maar door de komst van de gemoderniseerde haastige wereld is deze kennis verdrongen en bijna verloren gegaan. Ik ben trots dat ik als ’Yu di Kòrsou’  heb mogen werken aan het terugbrengen, behouden en versterken van onze tradities, kennis van kruiden en de traditionele geneeskunde. 

Wat vind je van de voeding op de eilanden?
Bij het beantwoorden van deze vraag wil ik natuurlijk rekening houden met onze oude gewoontes van voedselbereiding en onze overheerlijke gerechten. Ook bij deze vraag moet ik onderscheid maken in nu en 25 jaar geleden. Ik ben het niet eens met hetgeen je vaak hoort, dat we op het eiland niet veel keuze in groentes en fruit hebben. Je kunt hier een grote variatie van groente krijgen; lokaal verbouwd en geïmporteerd uit zowel Europa als uit de Verenigde Staten. We hebben hier voldoende keuze en ook voldoende verse groenten en vers fruit. Jammer dat de controle op het gebruik van insecticide en andere chemische producten veel te wensen overlaat. De landbouwers spuiten maar raak en er is geen begeleiding, controle of bepaling wat wel en niet mag. Zelfs als er een bepaling of wet is, dan lapt men dat gewoon aan zijn laars. We kunnen nog steeds de zwaarste giffen gewoon in de supermarkt kopen en daar zomaar in de natuur mee spuiten. Erger nog: kortgeleden is het eiland weer platgespoten met gif tegen de dengue mug. Kan je je voorstellen of een ruwe schatting maken, hoeveel mensen vergiftigd zijn en pas na jaren klachten zullen vertonen? En dan vinden we het raar dat we op de tweede plaats in de wereld staan voor wat betreft diabetes en nierfalen. 
Voor wat betreft voeding voor onze kinderen slaan we de plank volledig mis! Kinderen worden volgepompt met legale drugs (suiker, cafeïne, kleurstoffen) en we vinden het raar dat er zoveel criminaliteit bestaat. We moesten eigenlijk 30-35 jaar geleden intelligente politici en mensen met visie in de volksgezondheid hebben geplaatst. Dan hadden we twee generaties kunnen redden; nu zitten we met een verrotte oogst… maar …(zucht), het is nooit te laat. Er is pas een groot onderzoek afgerond in Engeland, dat men nu ook gaat toepassen in Nederland, waarbij door verandering van de voeding, crimineel en agressief gedrag gunstig beïnvloed wordt. Op Frans Sint Maarten is het sinds oktober 2004 verboden om snoepgoed en limonades op de scholen te gebruiken. Wat we nodig hebben hier op het eiland is een politicus met durf en doorzettingsvermogen. Waar wachten wij op? De eerste sneeuwbui misschien?
Er is ook een andere kant van de medaille; verschillende groepen werken al jaren aan het veranderen en de bewustmaking van de bevolking over gezonde voeding. Dinah Veeris met haar kruidentuin, Sixto Wout met zijn hele opzet van Harmonia en biologische groenteteelt, George Benjamin Curiel met zijn cursussen en informatie op televisie en de kritische onderwerpen over voeding en gezondheid van Winston Lourens. 

Hoe is je relatie met de artsen, specialisten en anderen instellingen die met de Westerse geneeswijze werken?
Eigenlijk moet en mag er geen wrijving zijn tussen geen enkele groep. Iedereen die in de gezondheidszorg werkt stelt zich ten dienst van de lijdende en zoekende mens. We hebben allemaal een eed afgelegd en beloofd dat wij zullen werken voor de mens. Ruzie maken over wie gelijk heeft of niet over de werkzaamheid van een geneeswijze, daar heeft niemand iets aan.
Verspilling van kostbare tijd. Ik kan niemand verplichten om rapporten met feiten, studies gedaan door professoren en wetenschappers te lezen. Ik ben alleen blij dat ik ongeveer 29 jaar geleden mijn oogkleppen heb ingeruild voor een bril om de dingen beter en ruimer te zien. 
Ik geloof dat je in elk beroep wel duidelijk je grenzen moet kennen en anderen moet waarderen voor hun kennis en kunde. Er zijn veel artsen en specialisten waarmee ik regelmatig  –telefonisch of persoonlijk- contact heb. Ik heb waardering voor hun werk en ben in de gelukkige positie dat ik veel begrip en kennis heb van de Westerse geneeswijze, vanwege mijn opleiding in de fysiotherapie. Er bestaat geen ‘betere’ geneeswijze; beide vormen hebben sterktes en zwaktes. Er is geen superieure geneeswijze en zeker geen superieure genezer. Een ieder is een specialist op zijn/haar vakgebied. Tegenwoordig gebruiken veel medici (huisartsen en specialisten) enkele vormen van de alternatieve geneeswijze werken. Sommigen werken met kruiden, homeopatische middelen, voedingssupplementen, manuele technieken, natuurlijke voeding, acupunctuur, of een holistische benadering. Prachtig toch? Wat er overblijft is een kleine groep betweters, die elke kans zal nemen om de alternatieve geneeswijze af te kraken. Die laat ik maar in hun eigen sop gaarkoken.

Waar erger je het meeste aan? 
Aan huichelarij. Ik ben enkele jaren directeur geweest van de grootste opleiding in acupunctuur in Nederland. Daar kwam ik veel collega acupuncturisten tegen uit heel Nederland. Ik stond versteld hoe vaak ik bekende namen hoorde die onder behandeling waren in Nederland bij mijn collega’s, terwijl ze op het eiland de natuurgeneeswijze tegenwerken. Hetzelfde gebeurt ook in Florida, Venezuela, Santo Domingo, Cuba en Colombia. 
Waar ik me ook ontzettend aan kan ergeren zijn de reclames, die ongezonde producten propageren en giffen aan onze kinderen geven. 

Wat is zo bijzonder aan Klinika De Wit?
Mijn praktijk is geheel ingericht en afgestemd op de behoefte van de mensen die mijn praktijk bezoeken. Een praktijk moet rust uitstralen, het moet er schoon zijn en de mensen moeten zich op hun gemak voelen. Het is een plek waar de patiënt voorop staat. Ik moet me goed voelen wanneer ik het licht uitdoe en de sleutel in het slot draai. Ik moet het gevoel hebben dat ik aan alle patiënten op die dag, het maximum heb gegeven; dan kan ik rustig gaan slapen. Op de dag dat, dat gevoel er niet meer is… dan stop ik met werken. Ik heb ontzettend veel plezier in mijn werk en ben heel trots op mijn Klinika De Wit. 

Je hebt je sinds vorig jaar ook geprofileerd als schrijver; waar haal je de tijd vandaan? Wanneer komt je volgende boek uit? 
Het schrijven heb ik altijd gedaan; ik heb 18 jaar een rubriek verzorgd in de Ñapa (zaterdag bijlage van de avondkrant Amigoe) over ‘Natuurlijke Gezondheid’. Twee jaar geleden ben ik begonnen met het schrijven van mijn eerste boek ‘Alloch Toontje Lager’, dat uitgegeven is in Nederland in november 2003. Het boek stond bij mijn uitgever binnen een maand in de Top 3. Het boek heeft in Nederland best wat stof doen opwaaien –dat was ook de hoop en bedoeling- omdat het gaat over de Nederlandse gewoontes gezien door de ogen van een allochtoon. Er was veel aandacht in de Nederlandse pers, zowel in de kranten als op televisie. Ook op Curaçao was de interesse groot. Het boek wordt nog steeds verkocht in Nederland en ook op Curaçao; toch moet ik zeggen dat Alloch Toontje Lager een gepasseerd station is. Ik ben me nu aan het inzetten om mijn tweede boek binnenkort klaar te hebben en uit te geven.  Daarna staan er al andere boeken op de lijst die ik wil en zal schrijven. Ik vind het een plicht van elk mens om je kennis over te dragen. Waar ik de tijd vandaan haal? Ik ben heel erg saai geworden, denk ik. Ik ga niet meer stappen, dansen of feesten. Ik besteed alle tijd aan mijn werk en hobby’s. Ik zit vaak tot laat in de avond in mijn kliniek achter de computer. Oh ja… ik kan me ergeren als de elektriciteit uitvalt. 

Wat is het belangrijkste dat bereikt is in je carrière?
Het is gelukt om na 18 jaar de gediplomeerde natuurgenezers en alternatieve genezers samen te brengen in een vereniging, de Antilliaanse Vereniging voor Natuurgeneeswijzen (A.V.N.). Wij hebben maandelijks onze ledenvergadering, waarin ontwikkelingen op het gebied, relatie met de regering, erkenning van de natuurgeneeswijzen besproken worden. Tevens geven wij informatie in de vorm van lezingen, brochures, tv– en radioprogramma’s. De mensen op Curaçao kunnen eindelijk verzekerd zijn van goede, eerlijke en professionele therapeuten, omdat alle leden van de vereniging door een strenge procedure gaan, voordat zij als lid van de vereniging kunnen profileren.

Hoe weet een leek wie lid is van de vereniging?
In het telefoonboek zie je achter de naam staan: (lid A.V.N.); dan weet je zeker dat je veilig zit.

Hoe zit het met de erkenning van de verschillende vormen van natuurgeneeswijze op Curaçao?
Officieel is er nog geen erkenning van de natuurgeneeswijzen. Een commissie is in het leven geroepen door de voormalige minister van Volksgezondheid. Het is nu afwachten wanneer dat wettelijk geregeld wordt. Officieus is er wel een erkenning door het volk. Er wordt ontzettend veel gebruik gemaakt van verschillende vormen van natuurgeneeswijze zoals de acupunctuur, de homeopathie, de fytotherapie en de chiropractie. Dat is belangrijk!

Bestaat er gevaar wanneer iemand verkeerd behandeld wordt met bijvoorbeeld acupunctuur? 
Ja natuurlijk, een groot gevaar zelfs. Acupunctuur is een prachtige geneeswijze. Elke acupuncturist beseft dat hij een sterk wapen in handen heeft. Je moet dus wel weten hoe je het wapen gebruikt, anders ‘prik je alles lek’. Een goede acupuncturist gebruikt weinig naalden; 2 tot 3. Zodra een acupuncturist veel naalden gebruikt, is het een teken dat hij de verbanden tussen de verschillende klachten niet ziet en niet begrijpt. Hij schiet dan als het ware met hagel; hopelijk zal één van de vele punten die hij geprikt heeft wel helpen. De kans dat hij een verergering van de klachten veroorzaakt is groot. Misschien kan je met je auto de gok nemen om het een keer bij een amateur te laten repareren. Met je lichaam zou ik geen enkele gok wagen. Wees extra op je hoede voor de ‘weekeinde doctors’ die het eiland een paar dagen bezoeken en zogenaamd wonderen verrichten in hun land. Deze nepdoctors vertrekken na het weekeinde met volle beurs en een grote glimlach. De controlerende instantie is hiervoor verantwoordelijk, maar die is al jaren in de intensive care en in coma. 

Waar gaat in je werk je vreugde, liefde en voorkeur naar uit? 
Kinderen en ernstige gevallen. Kinderen brengen vreugde in de praktijk en ze zijn gemakkelijk te behandelen. Vaak ligt het aan de voeding en dan moet je eigenlijk de ouders behandelen. Het zijn meestal de ouders die de kinderen verkeerde voeding geven, waardoor de kinderen ziek worden. Het klinkt een beetje cru als ik zeg ‘ernstige gevallen’, maar ik bedoel daarmee klachten, waar mensen een hele tijd mee rondlopen en naar verschillende hulpverleners zijn gegaan. Van buurvrouw tot psychiater en van Punda tot Australië; dat zijn de leuke gevallen en daar ga ik echt voor zitten. In alle rust en met veel geduld ga ik eerst op zoek naar de oorzaak van de klacht. 

Maak je ook veel gebruik van de kruiden die op onze eilanden groeien? 
Jazeker! We hebben ontzettend veel kruiden die hier groeien en gebruikt kunnen worden. Ik stuur de meeste mensen naar mijn grote vriendin Dinah Veeris, die veel weet over het gebruik en dosering van de lokale kruiden. In mijn kliniek wordt dagelijks verse kruidenthee gezet, gemaakt van kruiden uit eigen tuin. Mijn patiënten genieten daarvan en komen soms gewoon even binnenvallen voor een kopje thee als ze in de buurt zijn. 

Wat wordt de toekomst voor de natuurgeneeswijze?
Ik kan alleen zeggen wat ik hoop dat de toekomst van de natuurgeneeswijze wordt. Mijn hoop is dat we in de toekomst kunnen spreken over gewoon geneeswijze en niet over Oost en West, alternatief of klassiek, of dit is goed en dat is beter. Ik hoop dat er eens echte gezondheidszorg zal zijn en niet wat we nu kennen, n.l. ziektezorg. Ach, de natuurgeneeswijze is er altijd geweest dus het zal ook altijd blijven! 

Wat kunnen we in de komende tijd van Rudolf de Wit verwachten? Gaan er nog spannende dingen gebeuren?
Nee, verwacht alsjeblieft niet te veel. Ik zal altijd dingen blijven doen die ik leuk vind. Over de toekomst zal en kan ik weinig vertellen. Ik denk, weet en hoop wel dat er hele mooie ontwikkelingen zullen gebeuren hier op ons eiland. Ik hoop dat steeds meer mensen bewust worden van hun leven en hun gezondheid. Gezondheid is een recht dat een ieder heeft. Neemt dat recht in je eigen handen en ga ervoor.