De omgekeerde wereld
Tot begin jaren 50 was China als een gesloten boek voor het Westen. Er kwam geen informatie uit dat deel van de wereld. In het Westen hoorde men wel dat de Chinezen een ‘vreemde manier’ van genezen hadden, maar aangezien we niet wisten waarop deze geneeswijze gebaseerd was en of wel onderzoek naar verricht was met de nodige statistische bewijzen en dubbelblind onderzoek, hoefde men zich totaal geen zorgen te maken. Het Westen kon zich in de waan houden dat die geneeswijze waar men het over had, geen geneeskunst was… totdat in 1953 de president van de Verenigde Staten met een delegatie naar China vertrok en een journalist van de New York Times, vanwege een acute blinde darmontsteking geopereerd moest worden in China. Deze journalist bleef pijn houden na de operatie en er werd besloten om ‘acupunctuur’, de eeuwenoude geneeswijze, toe te passen om de pijn te doen verdwijnen. Na twee behandelingen was de journalist van zijn klachten af. Geen medicatie, maar een paar simpele naalden, zonder vloeistof, die op enkele plaatsen in het lichaam gestoken werden.
Deze gebeurtenis verscheen in de bladen in alle hoeken van de wereld en deed de gevestigde orde op haar fundamenten schudden. In de Verenigde Staten werd vervolgens een documentaire vertoond, waarop een hersenoperatie en een hartoperatie te zien was. Het schokkende in deze documentaire was dat de operaties verricht werden terwijl de patiënt rustig sprak en in enkele gevallen zelfs een slok water dronk… tijdens de operatie. Alsof dat niet genoeg was: de anesthesie werd gedaan met enkele naalden op het lichaam van patiënt, die blijkbaar niets voelde.
Een halve eeuw later zijn we nog steeds niet van de schok bekomen…!
De ‘bare-foot-doctor’
China is een heel groot land. Werd er plotseling iemand ziek op het platteland, dan moest de patiënt voor medische behandeling vervoerd worden naar de dichtstbijzijnde stad. Dit kon dagen duren en voordat men in een huifkar eindelijk bij de dokter was aangekomen was de patiënt al overleden. Om dit te voorkomen werd ‘genezing’ toegepast door de z.g. ‘bare-foot-doctor’. Deze dokter had de oude volksgeneeswijze geleerd van zijn voorouders. De bare-foot-doctor genas zijn patiënten door middel van de acupunctuur. De taak van de bare-foot-doctor was om de mensen in het dorp gezond te houden. Hij werd betaald daarvoor. Werd iemand in het dorp ziek dan was dat eigenlijk een schande voor de dokter. Hij had immers gefaald.
Bij de patiënt werd in de tuin een vlaggetje opgestoken en het hele dorp wist dat daar een zieke was. Niet alleen lag daar een zieke, maar ook hoefde de zieke de dokter niet meer te betalen. De dokter werd immers betaald om de mensen gezond te houden.
Het dagelijkse werk van de dokter was dan ook om de klanten/patiënten dagelijks te bezoeken. Hij liep het huis binnen en controleerde of alles volgens zijn gezondheidsnormen verliep. Het liefst kwam hij binnen rond etenstijd …
Hij kon dan direct zien wat de vrouw des huizes bereid had. Tevens besprak hij met het gezin de problemen -dat wij tegenwoordig “psychische spanning” of “STRESS” noemen- en loste die op. Op deze manier hield hij de mensen gezond en kreeg hij zijn betaling. Faalde de dokter en onderschepte hij een klacht niet op tijd, dan werd de klant ziek, met als gevolg een vlaggetje in de tuin en geen betaling voor de dokter.
Waren er teveel vlaggetjes in het dorp te zien, dan betekende het dat de bare-foot-doctor niet geschikt was en deze ‘arme’ man (hij kreeg immers geen betaling meer) moest het dorp verlaten.
In het Westen…
Bij ons, in de geciviliseerde wereld, met de moderne wetenschap en grote ziekenhuizen, gaat het anders. De dokter wordt alleen geroepen als er een zieke is. Hij moet dan de ziekte diagnosticeren en medicatie voorschrijven. De patiënt gebruikt de pilletjes of drankjes en het hangt van die medicatie af of de patiënt beter wordt of niet. Wordt de patiënt niet beter, dan gaat hij/zij gewoon naar een andere dokter, zo niet naar het buitenland. Zelden zal gezocht worden naar de oorzaak van de klachten.
De verantwoordelijkheid wordt over het algemeen bij de dokter gelegd. Op het moment dat de patiënt ziek is beslist de dokter wat er gaat gebeuren. Het is de dokter die tevens zal beslissen wanneer de patiënt weer beter is.
Zolang de patiënt ziek is zal hij ook moeten betalen. Indien we in de westers ontwikkelde maatschappij onze gezondheidstoestand ook met vlaggetjes in de tuin zouden aangeven, dan zou het een aardige vrolijke boel zijn met al die wapperende vlaggen.
We spreken over “gezondheidszorg” en over de “volksgezondheid”, maar eigenlijk moeten we spreken over de “ziektezorg” en over de “volksziektezorg”. We letten immers op de zieken en ziekten; die tellen we en niet de gezonden. De grootste onkostenpost in onze moderne samenleving is de volksgezondheid.
Indien we meer aandacht zouden besteden aan gezondheid, dan zullen verschillende grote bedrijven verdwijnen. Bedrijven die zieken nodig hebben om te kunnen bestaan zoals de farmaceutische industrie.
Ik heb mijn hand kunnen leggen op een heel interessant boek, in Duitsland verschenen, genaamd “Die Pharma Story” met als ondertitel “der GROSSE Schwindel”; vrij vertaald “het farmaceutisch verhaal”, de grote oplichterrij of bedrog.
De schrijver Hans Ruesch belicht in dit boek de verschillende zaken zoals de oorzaak van diverse ziekten, de medicatie en hij komt met verschillende aanwijzingen en bewijzen waar de wetenschap fout is gegaan en nog steeds fout gaat. Ruesch zegt in zijn boek “Ontwikkelingsstoornissen, waarvan aan de top, dyslexie -ook wel als minimale hersenbeschadiging aangeduid- daarnaast andere klachten zoals identiteitstoornissen en functionele enuresis (bedwateren) zijn klachten die voorkomen bij 20% (één van de vijf) van Amerikaanse kinderen. Dat is een verbluffend getal.
Ontwikkelingsstoornissen worden altijd door encefalitis veroorzaakt. En de hoofdoorzaak van encefalitis in de Verenigde Staten en andere geïndustrialiseerde landen is het inentingsprogramma bij kinderen. Een groot deel van de Amerikaanse kinderen en volwassen die aan autismus, aanvallen, geestelijke achterstand, hyperactiviteit, dyslexie en andere ontwikkelingsstoornissen lijden, hebben deze stoornissen te danken aan inentingen tegen kinderziekten. Dagelijks wordt deze procedure voortgezet en honderden normale baby’s lopen daarvan schade op”. -einde citaat-
Uw haren gaan echt recht overeind staan als u leest over de z.g. dierproeven en bewijzen dat zo’n medicament “goed” is voor de mens en hoe zo’n onderzoek tot stand komt; de schrijver noemt medicamenten die allang uit de handel zijn in de Verenigde Staten… en toch nog op ons eiland nog vrolijk voorgeschreven worden! Dr. Walter Modell, van Cornell Universiteit, heeft in Time (26 mei 1961) geschreven dat er niet minder dan 150.000 preparaten momenteel in gebruik zijn. Ongeveer 15.000 nieuwe drankjes en tabletten komen elk jaar bij, terwijl er ongeveer 12.000 verdwijnen. Sinds 1961 is het totaal aan medicamenten naar 205.000 gestegen… en toch zijn de ziekten alsmaar toegenomen! Vaak weten we precies waarvan de hoofdpijn, buikpijn, puisten, allergie, pijn in de gewrichten enz. vandaan zijn gekomen. Zolang de dokter niet die belangrijkste vraag aan de patiënt stelt “waar denkt u dat deze klacht vandaan is gekomen” of “wat heeft u gisteren gegeten”, zal de zieke niet leren zijn eigen verantwoordelijkheid te dragen en ziekten te voorkomen.
We weten dat roken ernstige schade aanbrengt aan de gezondheid -het staat zelfs op het pakje!- toch zal de roker zich geruststellen met “het kalmerend effect” van een sigaret. Kopje koffie is slecht voor het hart, bloeddruk, bloedvaten en toch zal men het blijven gebruiken omdat het een “opkikker” is! Melk veroorzaakt bij zoveel kinderen en volwassenen allergische reacties, slijmproductie, astma en andere longklachten en toch worden we op school nog verplicht een pakje melk te drinken!
U kunt zoveel veranderen aan uw gezondheid, zonder dat een bare-foot-doctor of een dokter aan te pas hoeft te komen. U hoeft zich maar aan deze drie regels te houden: Gezond eten, gezond bewegen en gezond denken dan bent u al een heel eind op de goede weg.